De Palestijnse kwestie sinds Oslo
De politieke problemen in het Midden-Oosten herleiden tot het conflict tussen Israël en Palestina is misschien iets te eenvoudig, maar er is toch heel wat voor te zeggen. Dat conflict een begin van oplossing geven zou de spanning in de regio wellicht voelbaar verminderen. Maar eenvoudig is dat uiteraard niet.
De auteur van dit artikel bekijkt de ontwikkelingen sinds de akkoorden van Oslo. Voor hem zijn er twee aspecten: het Palestijns conflict als laatste uiting van het neocolonialisme (met de bezetting van de Westbank en afsluiting van de Gaza-strook) en de rol van de extremisten aan beide kanten.
Dat extremisme is natuurlijk het gevolg van het feit dat de internationale gemeenschap om allerlei redenen het probleem politiek en sociaal heeft laten verrotten. Vraag is dan natuurlijk of en hoe meer gematigde partijen weer het initiatief zouden kunnen nemen voor een min of meer duurzame oplossing.
In Europa (Baskenland, Noord-Ierland) hebben we nochtans ervaring met zulke situaties. En de laatste tijd is zelfs in ons dierbaar vaderland een gelijkaardig conflict opengebarsten, gelukkig alleen nog maar met verbaal geweld. Misschien zijn de politici niet de juiste mensen om dergelijke patstellingen op te lossen. Maar wie dan wel?