Ethnonationalisme
Deze historische kijk op het fenomeen van het ethnisch nationalisme is interessant, omdat die het streven van volkeren naar meer zelfstandigheid en ‘onafhankelijkheid’ (het zal nu wel geweten zijn dat ook wij, Vlamingen, van de partij zijn) in de context plaatst van een lange geschiedenis in West- en Oost-Europa. De pragmatische kijk van de Amerikaanse auteur, een professor in geschiedenis, kan ons misschien helpen om met het fenomeen beter om te gaan. Want de oproep van enkele bekende Vlamingen om als ‘linkse intellectuelen’ de Vlaamse zaak meer ter harte te nemen, lijkt bij velen enkel negatieve emoties los te weken.
maart 3rd, 2008 at 22:58
André,
Ik vond het stilaan tijd worden dat er een inbreng “precies uit DIE hoek” kwam! Je schrijft: ‘negatieve emoties’. Waar kan ik dergelijke emoties terugvinden? Ik denk spontaan aan iemand met de initialen B.A., maar ik kan me daarin vergissen.
Overigens vind ik in het manifest de terechte opmerking ‘indruk wordt gewekt dat redelijke en rechtvaardige Vlaamse eisen telkens weer met (extreem-)rechts gedachtegoed worden geassocieerd’. De sprong naar de bewering ….bekende Vlamingen om als ‘linkse intellectuelen’….. kan dan wel ‘mogelijk’ zijn maar die maken ze niet (althans niet expliciet) zelf (dacht ik).
Als (niet zo erg) links en (niet zo erg) intellectueel heb ik het manifest onderschreven.
maart 4th, 2008 at 11:26
Marcel, eerst en vooral moet ik mezelf een beetje corrigeren: ik weet niet hoeveel mensen ‘negatief reageerden’, maar wat ik las en hoorde is dat sommigen vrezen dat deze verklaring een soort bedekte vorm van weigering is om nog solidair te zijn met onze zuiderburen, de Walen. Ze verdenken de industriëlen en managers uit Vlaanderen ervan met de voortgezette grote staatshervorming de weg tot separatisme voor te bereiden, een separatisme dat enkel voor ogen heeft onze regio rijker te maken ten koste van Brussel en Wallonië.