Ter elfder ure heeft de klimaatconferentie van Montréal een akkoord bereikt: er wordt verder gepraat over wat er na 2012 moet gebeuren. Het is niet onbelangrijk dat dit akkoord is bereikt, maar het is belange niet voldoende. Dat beweren althans de auteurs van dit artikel. Er zal inderdaad meer moeten gebeuren dan diplomatiek gepraat en internationale conferenties.
Een paar dagen geleden kwam ik voorbij een stuk land, beplant met koolzaad. Natuurlijk kwam daarbij de biodiesel ter sprake: een oplossing voor het energieprobleem…George Monbiot is het daar niet mee eens: biodiesel is voor de energievoorziening geen oplossing, maar een probleem.
Er lopen blijkbaar teveel olifanten rond in het Krugerpark van Zuid-Afrika. Dat zou normaal goed nieuws moeten zijn voor mensen, die bekommerd zijn om het uitsterven van zovele diersoorten door toedoen van de mens. Maar dat is het blijkbaar niet, tenminste niet volgens de auteur vandit artikel
Overal in de wereld wordt de leefwereld van de inheemse volkeren bedreigd door de moderne exploitatie van de natuurlijke rijkdommen: gas, ertsen, landbouwproducten enz. Dat weten we onderhand al wel. Maar dat ze hun levenswijze en cultuur ook nog bedreigd worden door natuurbehoud, dat doet de deur dicht. Waar in godsnaam heeft de ‘blanke’ beschaving het recht vandaan gehaald om te beslissen over het recht op een eigen levenswijze van andere volkeren en culturen? Zelfs dan wanneer de motivatie ervoor minder laag bij de grond lijkt, zoals bij het behoud van waardevolle natuurgebieden. Dit artikel waarschuwt voor de gevolgen ervan.
Dit is zo één van die artikels, die we liever niet lezen: de problemen van een toekomst met steden van meer dan 30 miljoen inwoners, vooral dan gesitueerd in het Zuiden, in de komende twintig, dertig jaar. Landvlucht en verstedelijking gaan samen met armoede. We kunnen er samen iets aan doen (we zullen wel moeten), maar we verschuilen ons zo vlug achter het argument dat het de politici zijn, die het moeten doen en dat wij als individu daar machteloos tegenover staan. En achter het argument, dat het problemen zijn voor onze kinderen en kleinkinderen…
Is er nu wel of niet een verband tussen de vele orkanen van dit jaar en de opwarming van de aarde, al dan niet veroorzaakt door de menselijke activiteit? Het is een vraag, die blijkbaar niet altijd met de nodige objectiviteit wordt beantwoord. Althans volgens de auteur van dit artikel. Volgens hem beschikken we momenteel nog niet over genoeg wetenschappelijke gegevens om een wetenschappelijk gegrond antwoord te kunnen geven.
Hoe moeilijk het is voor de landen van het Zuiden zich te ontwikkelen zonder het milieu onherroepelijk aan te tasten. Voorbeeld de kweek op industriële schaal van steurgarnaal in Honduras, aan de golf van Fonseca,in het uiterste zuiden van de kuststrook van dat land aan de Stille Oceaan.
Lang geleden al zei Ghandi dat India om zich te ontwikkelen zoals de toenmalige Westerse wereld niet één maar drie werelden nodig had. Blijkbaar is die idee nog niet doorgedrongen tot de economisten van deze tijd, die dromen van globalisering en vrije markt, waarbij ze natuurlijk de VS als voorbeeld stellen. Getuige het boek van Thomas Friedman: “The world is flat”. Dat hij maar eens een kijkje gaat nemen in New Orleans, en wie weet binnen een paar dagen in Texas…
De orkaan “Katrina” die Louisiana en meer speciaal New Orleans verwoestend overviel wordt gemakshalve als “natuurramp” gecatalogiseerd. Maar het feit dat er duizenden mensen door dergelijke rampen het leven verliezen en nog meer duizenden hun hebben en houden, is niet meer zo ‘natuurlijk’. Het staat zonder twijfel op het conto van de activiteiten van de mens, die de kuststreken gaat bewerken, ontbossen en bewonen. Dat op de eerste plaats het politieke beleid er schuld aan heeft, staat voor de auteur van dit artikel, Sandra Postel, vast als een paal boven water (!) .
Zo’n 250 miljoen jaar geleden werden nagenoeg 95% van alle levende wezens op aarde vernietigd door een klimatologische ramp. Geleerden zijn nog altijd op zoek naar de oorzaak ervan. Nu blijkt volgens een recente computersimulatie een dramatische opwarming van de aarde de oorzaak te zijn. Zijn we misschien weer op weg?
De naam Mato Grosso staat me vanuit mijn jeugd vaag voor als synoniem voor “ongerept oerwoud”. Als het van de moderne Braziliaanse ontginners en agro- industriëlen, gesteund door president Lula, afhangt, is dat binnen heel korte tijd volkomen verleden tijd. Greenpeace zal het geweten hebben.
Tegen de plannen om leeuwen en olifanten in te voeren in grote natuurgebieden van de VS, in functie o.m. van zogenaamd ecotoerisme, stuit op grote weerstand bij heel wat wetenschappers. Terecht, denk ik.
