Archive for juli, 2005

Stamcelonderzoek

Op 29 juli, eergisteren dus, heeft Bill Frist, de voorzitter van de Republikeinse meerderheid in de Senaat van de VS zijn steun gegeven aan het verderzetten van het medisch onderzoek van stamcellen. Dit natuurlijk tegen president Bush en wellicht de meerderheid van zijn partijgenoten. Een moedige beslissing, die de wetenschappers in de VS en daarbuiten alleen maar kan verheugen. In verband met het morele dilemma, dat achter deze beslissing zit, kreeg ik vandaag van de heer Baschetti, een Italiaans medicus op rust, een verhelderend betoog over “moraal” in evolutionair perspectief: Stamcelonderzoek. Beslist de moeite waard om verder over na te denken!



Antisemitisme

Is antisemitisme een vorm van racisme of is het een mentale ziekte? Paul Johnson, die zich blijkbaar heeft verdiept in de geschiedenis ervan, ontleed de ziektekiemen van het antisemitisme in onze geschiedenis. Een interessant historisch overzicht, dat vrij overtuigend overkomt. Op het einde van zijn artikel gaat hij over van het anti-semitisme op het anti-amerikanisme, en somt daar enkele frappante gelijkenissen op, o.m. het feit dat zowel het antisemitisme als het antiamerikanisme tegenstrijdige argumenten aangrijpen om zich te manifesteren, en dat de anti-houding in alle gevallen geleid heeft tot economische achteruitgang. Een vraagje maar: is elke tegenstand tegen en kritiek op de politiek van Israël en de VS tot anti-semitisme en anti-amerikanisme te herleiden? De auteur zwijgt er in alle talen over. Wel is het voor hem duidelijk dat enkel Amerika in staat is de wereld van die ziekte te genezen. Ben ik antiamerikanist als ik daaraan twijfel?


By andre in Ethiek  .::. (Add your comment)

Londen, Charm el-Cheikh en Irak

Hebben de aanslagen van Londen en Charm-el-Cheikh iets te maken met de oorlog in Irak? De meeste Engelsen denken van wel, Blair blijft volhouden van niet. En als het nu toch eens er iets mee te maken had, vraagt Ignacio Ramonet van Le Monde Diplomatique zich af.


By andre in Actualiteit  .::. (Add your comment)

Het Christendom: wezen en geschiedenis

h3. C.V Het paradigma van de Moderne Tijd, georiënteerd op rede en vooruitgang

h5. C.V.8 De crisis van de moderniteit (slot)

Verkeerde reacties

Op de kritiek op het



Dialoog tussen moslims

Volgens de Duitse schrijver (van Turkse afkomst) Zafer Senocak moet de reactie op het moslimterrorisme niet zijn een dialoog tussen de godsdiensten, wel een dialoog tussen de moslims zelf. Over de mentale schizofrenie waarin ze vandaag de dag leven en waarmee ze in het reine moeten komen. De tekst is ook in het Engels vertaald.


By andre in Actualiteit  .::. (Add your comment)

Het glas half vol of half leeg?

Welk milieuprobleem moet in de komende jaren prioritair worden aangepakt? Drinkwater, kwikpollutie…? En hoe pakken we dat aan, in de geïndustrialiseerde wereld op de eerste plaats, maar ook in de ontwikkelingslanden? Een interessante discussie tussen een mij verder onbekende Carl Pope, directeur van de Sierra Club en de wel bekende Bjorn Lomborg, het zwart schaap van de ecologische beweging.


By andre in Ecologie  .::. (Add your comment)

Het Christendom: wezen en geschiedenis

h3. C.V Het paradigma van de Moderne Tijd, georiënteerd op rede en vooruitgang

h5. C.V.8 De crisis van de moderniteit (vervolg)

Kritiek op het motto: verstand

Pas op: hier wordt niet bedoeld kritiek op de noodzaak om met het verstand adel en kerk, staat en religie te lijf te gaan. Dat was vanaf de achttiende eeuw zonder meer dringend nodig.
Maar de mens leeft niet van verstand alleen. De mens kan meer dan rekenen en meten, analyseren en rationaliseren. Blaise Pascal had al in die zin op Descartes gereageerd. Samen met het verstand zijn er ook het willen en voelen, de fantasie en het gemoed, emoties en passies. Naast het methodisch-rationele denken (



Het Christendom: wezen en geschiedenis

h3. C.V Het paradigma van de Moderne Tijd, georiënteerd op rede en vooruitgang

h5. C.V.8 De crisis van de moderniteit

Rond de tijd van de eerste wereldoorlog is de moderniteit in een crisis geraakt. Het is duidelijk dat de verworvenheden van de moderne tijd in de wetenschap, filosofie, technologie en industrie, staat en samenleving voor miljoenen mensen een tot nog toe ongekende stimulans tot vernieuwing zijn geweest. Maar het is even duidelijk dat deze moderne opvattingen onder het motto van verstand, vooruitgang en natie eveneens een nog nooit gekende existentiële bedreiging hebben meegebracht.

  • het wetenschappelijk onderzoek heeft op alle gebied enorme vooruitgang geboekt; maar waar bleef de gelijktijdige morele vooruitgang, die kon verhinderen dat van die wetenschap misbruik wordt gemaakt?
  • de technologie heeft een hoogst efficiënte en wereldwijde ontwikkeling gekend; maar niet in gelijke mate de geestelijke energie, die de overal voelbare risico


  • Bush en Iran

    Volgens dit artikel speelt de buitenlandse politiek van Bush en zijn neoconservatieve bende volkomen in het voordeel van één van de aartsvijanden van de VS, nl. Iran. Merkwaardig. Wordt het niet de hoogste tijd dat de Europese Unie in een gezamenlijke buitenlandse politiek een eigen rol gaat spelen? En met een beetje meer inzicht en diplomatische kwaliteiten.


    By andre in Actualiteit  .::. (Add your comment)

    Het Christendom: wezen en geschiedenis

    h3. C.V Het paradigma van de Moderne Tijd, georiënteerd op rede en vooruitgang

    h5. C.V.7 De revoluties in Technologie en Industrie (slot)

    Secularisering, individualisering en pluralisering van de religie.

    De crisis van het christendom was niet onvermijdelijk. De kerk had constructief mee kunnen gaan bij de opkomst van de moderne ideeën. Ze hoefde niet perse agressief te keer te gaan en zich overal met de conservatieve lagen van de Europese samenleving te identificeren. Ze had de terreinen van filosofie, natuurwetenschap, bedrijfsleven, politiek, recht, opvoeding en cultuur kunnen vrijgeven en zelfstandig laten worden, zonder te proberen haar (middeleeuwse, of ook reformatorische) dominantie te behouden. Maar vooral de katholieke kerk heeft deze gelegenheid niet aangegrepen, en daardoor brak na de Verlichting met de Franse revolutie voor het eerst in de geschiedenis van Europa een agressief-antikerkelijke, ja zelfs antireligieuze wereldbeschouwing door. Dat dit echt niet zo moest zijn, toont de heel andere historische ervaring van de Verenigde Staten met religie.

    In Europa werd zo het secularisme niet een vanuit het christelijke geloof beleefde toewending naar de wereld, maar een ideologie, die de traditionele religie misprees als zelfvervreemding van de mens en daarom al het religieuze intellectueel en politiek bestreed.

    Zelfs voor gelovige christenen werd het christendom meer en meer beschouwd niet als de realiteit die al de rest bepaalde, maar als een realiteit tussen andere. Een realiteit die bovendien voor de samenleving irrelevant was geworden en hoogstens voor het individu van betekenis kon zijn.
    Met natuurlijk een keerzijde: door de secularisering verloor de mens een houvast buiten zichzelf, hij werd op zichzelf teruggeworpen.
    Die individualisering heeft de vraag naar zingeving verscherpt. Waar moet die vandaan komen in een wereld die geseculariseerd,



    Het Christendom: wezen en geschiedenis

    h3. C.V Het paradigma van de Moderne Tijd, georiënteerd op rede en vooruitgang

    h5. C.V.7 De revoluties in Technologie en Industrie (vervolg)

    Hebben de kerken de emancipatie van de vrouw belemmerd of bevorderd?

    Het is niet mogelijk hierover nog algemene uitspraken te doen: de situatie in de verschillende landen en kerken was te uiteenlopend.
    In de katholieke landen van Zuid-Europa betekende de tegenstand van de kerk tegen de moderne ideeën uiteraard ook de tegenstand tegen het emancipatiestreven van de vrouwen. In hun encyclieken hebben de pausen, van Leo XIII tot Pius XII, de vrouw steeds benaderd als moeder en onderdanige echtgenote. Pas met Johannes XXIII en het tweede Vaticaans Concilie komt daar verandering in, hoewel het verbod van contraceptiva nog steeds een belastend element bleef en reden voor miljoenen vrouwen om de kerk te verlaten.

    In de moderne protestantse landen was de situatie van de vrouw veel complexer. Maar ook daar heerste een onbehaaglijk stilzwijgen over de rol van de vrouw in de kerkgeschiedenis. De vrouwen werden in het Duitse protestantisme actiever na het ontstaan van de protestantse diaconiebeweging, maar ook daar hadden mannen het eigenlijk voor het zeggen. Het is heel lang een gevecht gebleven tegen sterke interne kerkelijke weerstand. Het bleef doorgaans beperkt tot individuele emancipatieprocessen in de privé-sfeer, en tot de kringen van de burgerij en adel. Pas na de tweede wereldoorlog kwam een nieuw discours over gelijkberechtiging van man en vrouw op gang. Men begon aan



    Het Christendom: wezen en geschiedenis

    h3. C.V Het paradigma van de Moderne Tijd, georiënteerd op rede en vooruitgang

    h5. C.V.7 De revoluties in Technologie en Industrie (vervolg)

    De nieuwe situatie van de vrouw

    1. Ongetwijfeld heeft het moderne, verlichte denken in de loop van de zeventiende/achttiende eeuw een einde gemaakt aan de virulente heksenwaan. En reeds in de zeventiende eeuw vinden we in de hogere kringen




    You can follow any responses to this entry through the RSS 2.0 feed. You can leave a response, or trackback from your own site.