De roeping van Amerika
Sinds Bush president is van de VS, is het voor velen in Europa iets gemakkelijker geworden om een selectief anti-amerikanisme ten toon te spreiden. Niet alleen omdat Bush in zijn reactie op 11 september en in zijn buitenlandse politiek nadien de internationale gemeenschap meerdere keren heeft genegeerd, geschokt en gebruskeerd. Hij is niet de eerste president die dat doet. Reagan bv. kon er ook weg mee. Maar vooral, denk ik, omdat Bush meer dan zijn voorgangers (zelfs dan Reagan) zich blijkbaar laat leiden door een opvatting, die ons in Europa sinds een paar eeuwen althans totaal vreemd is geworden: de opvatting dat een land (in casu de VS) een zending heeft, dat het zowat het nieuwe Israël is, het uitverkoren volk, dat via de Bijbel van God de verantwoordelijkheid heeft gekregen om in de hele wereld de democratie (of wat daarvoor doorgaat in de VS) te promoten en desnoods zelfs op te leggen. Dit is een erfenis van het Puritanisme, dat in alle godsdienstige denominaties in de VS is doorgedrongen en de diepe kern is van het soort Amerikanisme, dat door zovelen terecht wordt gevreesd en bestreden.