Vrijheid van meningsuiting
Nu de rust op het cartoonsfront blijkbaar wat is teruggekeerd is het meer dan nuttig even ons licht op te steken bij artikels , die over de mij dierbare vrijheid van meningsuiting ‘sine ira et studio’ proberen te schrijven. Het artikel van Göran Rosenberg is daar m.i. een goed voorbeeld van. Vooral dan omdat de auteur het kader beklemtoont waarin die vrijheid op de juiste manier kan worden geclaimd en beoefend. Mij heeft het sinds de heisa rond de cartoons tenzeerste gestoord dat vooral extreme groepen in de zaak het voortouw hebben genomen: hier bij ons in België mensen van of dichtbij het Vlaams Belang (al dan niet in het zog van de neoconservatieven in de VS), daar de extremistische imams en groepen, die beweren zich te beroepen op de Islam. En het stoorde mij ook dat elk beroep op redelijkheid en eerbied voor de gevoeligheden van anderen werd gezien als lafheid en “onderwerping”. Misschien heb ik het verkeerd voor en ben ik een verdomd naieve idioot (waar heb ik dat nog gehoord?) wanneer ik van oordeel ben dat zulke meningsverschillen niet door conflict maar door dialoog moeten worden opgelost.